"نکته چهارم: این که امامان (علیهم السلام) هر دو غیبت (صغری وکبری) آن حضرت را خبر داده اند. در بحار از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) پس از شمردن ائمه (علیهم السلام) فرمود: سپس امامشان از نظرشان غایب می شود تا وقتی که خدا بخواهد او را در غبیت خواهد برد که یکی از دیگری طولانی تر است. راوی می گوید: آن گاه پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) به سوی ما متوجه شد ودر حالی که صدایش را بلند کرده بود فرمود: هشدار! هنگامی که پنجمین از هفتمین فرزندم ناپدید شود. علی (علیهم السلام) گوید: من پرسیدم: یا رسول الله! هنگام غیبت چه وضعی دارد؟ فرمود: صبر می کند تا خداوند به او اجازه خروج بدهد، سپس از قریه ای که به آن (کرعه) می گویند خروج می کند در حالی که عمامه مرا بر سر وزره مرا در بر وشمشیر ذوالفقار را با خود داشته باشد ومنادی ندا می کند که: این مهدی خلیفه الله است از او پیروی کنید(۳۳۹). و از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) آمده که فرمود: البته صاحب این امر را دو غیبت است(۳۴۰). و در حدیث دیگری از آن حضرت مروی است که: قائم (علیه السلام) را دو غیبت است که در یکی از آن ها درباره اش گفته می شود: هلاک شده است، ومعلوم نشود که در کدام بیابان رفته است(۳۴۱)."