"وسفیانی گروهی را به مدینه می فرستد، پس مهدی (علیه السلام) از آن جا به سوی مکه فرار می کند، به امیر ارتش سفیانی خبر می رسد که مهدی (علیه السلام) به سوی مکه رفته، لشکری در تعقیب آن حضرت می فرستد ولی به آن جناب نمی رسند، تا این که قائم (علیه السلام) هراسان وترسان - به روش موسی بن عمران - وارد مکه می شود وامیر ارتش سفیانی در بیابان بیداء فرود می آید، وجارچی از سوی آسمان به آن بیابان خطاب می کند که (یا بیداء! أبیدی القوم)؛ ای صحرای بیداء! این گروه را نابود کن، پس زمین آن ها را فرو می برد وفقط سه نفر از آن ها باقی می مانند که خداوند چهره هایشان را به پشت باز می گرداند وآن ها از قبیله کلب هستند، ودرباره آن ها این آیه نازل شده: ﴿یا أیها الذین أوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها﴾ (سوره نساء: ۴۷). ای کسانی که کتاب به ایشان داده شده، به آنچه فرو فرستاده ایم وتصدیق کننده نشانه هایی است که همراه شما است ایمان آوردید پیش از آن که چهره هایی را محو کنیم آن گاه به پشت سر بازگردانیم(۵۰۸)."