"مؤلف گوید: من این معنی را به نظم آورده ام: و انما الوارد فی نص الخبر * * * بانه یدعو لشمس وقمر و منهما یستمع الإجابة * * * ولیس فی ذلک من غرابة اذ فضل یوشع بجنب الحجة * * * کابرة انغمست فی لجة فیما لهذا العز والکمال * * * ویا لهذا المجد والجلال و یا لهذا الفضل والکرامة * * * ویا لهذا الشأن والفخامة البته آنچه در متن غیر قابل توجیه خبر آمده، به این که او خورشید وماه را می خواند واز آن دو جواب می شنود، ودر این امر هیچ گونه شگفتی نیست، چه این که فضل یوشع در کنار حضرت حجت، مانند سوزنی است که به دریا فرو شود، پس چه خوش است این عزت وکمال، خوشا این مجد وجلالت قدر! خوشا این فضل وبزرگواری، واین شأن وعظمت!"