💠خطبه اول_(جلسه۱) 🔸فراز اول: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لاَ يُحْصِي نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ وَ لاَ يُؤَدِّي حَقَّهُ الْمُجْتَهِدُونَ الَّذِي لاَ يُدْرِكُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ لاَ يَنَالُهُ غَوْصُ الْفِطَنِ الَّذِي لَيْسَ لِصِفَتِهِ حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ لاَ نَعْتٌ مَوْجُودٌ وَ لاَ وَقْتٌ مَعْدُودٌ وَ لاَ أَجَلٌ مَمْدُودٌ فَطَرَ الْخَلاَئِقَ بِقُدْرَتِهِ وَ نَشَرَ الرِّيَاحَ بِرَحْمَتِهِ وَ وَتَّدَ بِالصُّخُورِ مَيَدَانَ أَرْضِهِ. 💠ترجمه 🔸فراز اول: «خدا را سپاس، كه گويندگان به عرصۀ ستايشش نمى‌رسند، و شماره گران از عهدۀ شمردن نعمتهايش برنيايند، و كوشندگان حقّش را ادا نكنند، خدايى كه انديشه‌هاى بلند او را درك ننمايند،و هوش‌هاى ژرف به حقيقتش دست نيابند، خدايى كه اوصافش در چهار چوب حدود نگنجد، و به ظرف وصف در نيايد، و در مدار وقت معدود، و مدّت محدود قرار نگيرد. با قدرتش خلايق را آفريد، و با رحمتش بادها را وزيدن داد، و اضطراب زمينش را با كوه‌ها مهار نمود. 📎 شرح و تفسیر:(جلسه۱) 🔸در خطبه اول ، موضوعات مختلفی مطرح شده است ؛ با ستایش خداوند آغاز شده در حالیکه خطیبش شخصی است که در دنیا کسی مثل ایشان خداوند را نشناخته است واو در عالی ترین مرتبه شناخت است و کسی نمی تواند همچون او خداوند را اینگونه توصیف نماید؛ 🔻فراز اول: ناتوانی انسان در شناخت خدا سپاس خداوندی را که : 🔸قوی ترین آمارگرها وشمارش کنندگان قادر نیستند نعمت هایش را شمارش کنند. 🔸کسانی که بسیار تلاشگر و کوشا هستند نمی توانند حق او را اداء کنند.چنانچه رسول خدا صلوات الله علیه می فرمایند: ما عرفناک حق معرفتک وماعبدناک حق عبادتک 《ما تورا آنچنان که باید نشناختیم و عبادت نکردیم》 🔸همت های بلند و با اراده هم نمی توانند خدارا درک کنند. 🔸(فطانت=زیرکی) با همه زیرکی هم نمی توان خدا را درک نمود (ظرف وجود ما در برابر آن دریای بیکران خیلی کوچک است و هرکس به اندازه ظرفیت خود می تواند بهره ببرد.) 🔸توصیف خداوند حدّ و مرز و اندازه ندارد. 🔸در وصف خداوند دامنه لغات و واژگان کوچک و اندک است و کلمات دقیقی برای وصف خداوند در دست نداریم. 🔸و برای توصیف او زمانی معلوم نشده (زیرا دامنه وسیعی دارد) 🔸مهلت و پایانی نیز برای توصیف او وجود ندارد. 🔸فطرت در آفرینش دو خصوصیت دارد : یکی نوآوری و تازگی دارد دیگر اینکه با شکفتن وشکافتن همراه است همیشه در پیدایش چیزی در عالم نوعی شکفتن یا شکافتن وجود دارد. خداوند مخلوقاتش را برای اولین بار با ایجاد شکاف در آسمان ها وزمین خلق فرموده است . 🔸بادها را پراکنده ساخته تا رحمت آور باشند .(طوفانهایی که بلا به همراه دارند کار بشر است نه خداوند و اصل آفرینش باد برای آوردن باران رحمت بوده است) 🔸(مَیَدان=جنبش وحرکت) زمین به لحاظ داشتن هسته مُذاب وفشارهای درونی زیاد باید پوسته متحرک و جنبنده ای داشته باشد و خداوند با میخکوب کردن کوه ها بر روی زمین ، جنبش آن را به آرامش برای زندگی بشر مبدل ساخته است.