*در بحث حفظ بیت‌المال* امیرالمؤمنین ع نهایت شدت عمل را به خرج می‌دادند تا جایی که حتی از نزدیکان خود بسیار حساب می‌کشیدند و با آنها هیچ مماشاتی نمی‌کردند؛ در این راستا برخورد حضرت با دختر و برادرشان در زمان زمامداری‌شان مشهور عام و خاص است. بنابراین میزان دقت نظر و حساسیت امیرالمؤمنین(ع) در حفظ بیت‌المال به اندازه‌ای بود که در این مسیر حتی به برادر خود امتیاز نمی‌داد و تفاوتی بین او و دیگران قائل نبود تا جایی که وی را تا مرز جاری کردن حد الهی پیش می‌برد. امیرالمؤمنین(ع) ضمن خطبه‌ای فرمودند: «به خدا سوگند عقیل را در نهایت بینوایى دیدم، از من خواست تا یک صاع از گندم شما مردم را به او ببخشم، در حالى که فرزندانش را از شدت فقر آشفته موى و گردآلود با چهره‌اى نیلین مى‌دیدم. چند بار نزد من آمد و خواهش خود مکرر کرد و من همچنان به او گوش مى‌دادم و او پنداشت که دینم را به او مى‌فروشم و شیوه خویش وا مى‌گذارم و از پى هواى او مى‌روم. پس پاره آهنى را در آتش گداختم و تا مگر عبرت گیرد، به تنش نزدیک کردم. عقیل همانند بیمارى ناله سر داد و بیم آن بود که از حرارتش بسوزد. گفتم: اى عقیل نوحه‌گران در عزایت بگریند، *آیا از حرارت آهنى که انسانى به بازیچه گداخته است مى‌نالى و مرا از آتشى که خداوند جبار به خشم خود افروخته بیمى نباشد؟ تو از این درد مینالى و من از حرارت آتش ننالم؟*» (نهج‌البلاغه (للصبحی صالح)، ص۳۴۶) https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c