"می گویم: مخفی نیست که این وجه کاملا بر دعا برای مولایمان صاحب الزمان (علیه السلام) منطبق است، وبرای اهل بصیرت کاملا روشن وواضح است. وجه دهم: نیز همان است که علامه مجلسی گفته: خاندان رسول خداو بین پروردگارمان واسطه هستند که حکمت ها واحکام را از سوی او به ما می رسانند، زیرا که ما را به ساحت قدس وبارگاه جبروت وحریم ملکوت او راهی نیست، پس به ناچار سفیرانی باید که بین ما وپروردگارمان رابط باشند، ووسایطی که هم جهات قدسی داشته باشند وهم حالات بشری متناسب با خلق با ایشان در تماس باشند، تا آنچه از پروردگارشان گرفته اند به آن ها برسانند. لذا خداوند سفرا وانبیای خویش را به ظاهر از نوع بشر ودر باطن جهت اخلاق ورفتار وقابلیت ها ونفوس مباین با آن ها قرار داد. ایشان به مردم می گویند: ما بشری مثل شما هستیم، تا از آن ها نفرت نکنند وقبول نمایند وبا آنان مأنوس باشند، در افاضه سایر فیوضات وکمالات نیز اینان بین پروردگار وسایر موجودات واسطه اند. پس هر فیضی اول به آن ها می رسد، سپس بر سایر خلایق تقسیم می گردد، وصلوات بر آن ها درخواست رحمت از کانون رحمت است به محل تقسیم آن تا بر همه خلایق بر حسب استعدادها وقابلیت ها تقسیم شود(۷۸۹)."