خودی و ناخودی؛ هم‌سنگر و دشمن همه طعنه‌زدند که شما مرد انتقام نیستید که شما فقط اهل گنده‌گویی هستید بلدید بنر بزنید و دیوارنگاره‌ی انتقام طراحی کنید گفتند پس چرا سلامی نمی‌آید کرک و پشم دشمنان را به باد بدهد صبر نظام را به سخره گرفتند. عقلانیت مومنانه را تف کردند. براندازها گفتند عُرضه‌ی گرفتن انتقام ساندیس‌خورهای خودتان هم ندارید. روی اعصاب‌مان رقصیدند که الهی همه‌تان کتلت شوید. بعضی عمامه‌به‌سرها گفتند چون انتقام نگرفتید خدا هم کاری کرد که مردم بی‌گناه از بین بروند و اینطور تقاص الهی دادید. هرکه رد شد لگدی به قلب‌های مکسور و محزون زد. و ما؛ ما امت نوح بودیم. امت کم‌تعداد اما صبور. امت دائما تمسخر شونده و دائما صبرکننده. که هر گبر و ترسایی گفت پس چه شد آن طوفانی که قولش را داده بودید. هاهاها. نوح ما اما حرف زده بود. گفته‌بود بإذن‌اللّه طوفان در راه است. حالا، نیمه‌شب، وقتی همه در خواب بودند، طوفان همه را دربرگرفت. همه متحیر شدند. یا حتی فرصت متحیر شدن هم نیافتند. آنها که در صبر ایام سکوت همراه ما نبودند، در شادمانی انتقام هم کنارمان نباشند. گوارای وجود امتی که بر ولی خود اعتماد کرد و دندان بر جگر فشرد و نیمه‌شبی در دی‌ماه اجر صبوری‌اش را چشید. مبارک مومنان صابر امت. نقطه_زن انتقام_سخت ☄ لبیک_یا_خامنه_ای ❤️ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c