مثل برگی از درخت! آب باید برود توی برگ تا سبز و شاداب باشد وگرنه روی برگ که فایده‌ای ندارد، بلکه بدتر آن را می‌پوساند. می‌گویی نه! امتحان کن. از درخت توت یک برگ بچین و بگذار توی یک ظرف آب و چند روز بعد بیا و تماشا کن! قرآن مثل آب است، آب حیات، و ما مثل همان برگ. پس اگر قرآن را فقط در شب‌های قدر روی سر بگذاریم که سبز نمی‌شویم، حیات پیدا نمی‌کنیم، قرآن باید بیاید توی دل و توی ذهن ما. باید بیاید توی زندگی ما. و در یک کلمه ما باید هر چه قرآن می‌گوید بگوییم چشم! اسم این کار را بندگی می‌گذارند. و قرآن از ما همین را می‌خواهد. بندگی کن پروردگارت را.