و اما 🔶امید... سالهاست عادت کرده‌ایم فقط بدانیم هستی! "اینکه کجایی" را فراموش کرده‌ایم ... اینکه چه می‌کنی؟ انگار فقط "اسمی از شما" کافیست، حتی یادمان می‌رود "همرنگی ما با شما "چه می‌‌شود ...! اما امید همان کلمه‌ای ا‌ست که عجین است با نامتان، با یادتان، با بودن‌های همیشگی‌تان، و آن روز بالاخره می‌رسد که صبح را به سیمای نورانی شما ببینیم. آقاجان فرزندانِ فراموش کارتان باز هم دعا می‌کنند، و به سلامی از دور اکتفا ... آقاجان؛ ببخشید و باز هم دعایمان کنید، که فرزندانتان جز به دعای پدرانه‌ی شما سرپا نیستند 🌸 عجل‌الله‌فرجه