«نکاتی از آیات صفحۀ ۱۳۰ قرآن مجید» 💠 قيامت روز ظهور حقّ بودن توحيد تا قانون به مردم ابلاغ نشود، توبيخ و مسئوليّتى در كار نيست. «و من بلغ» و به اصطلاح علم اصول، عِقاب بدون بيان، قبيح است. و از جمله شرايط لازم براى رهبر آسمانى: ايمان به مكتب: «اوحى الى هذا القرآن»، اميد به آينده «و مَن بَلَغ»، صلابت «قل لا أشهد» و برائت از شرك است. «انّنى برى ء ممّا تشركون» كتمان حقّ، سبب سوء عاقبت وخسارت است. «خسروا أنفسهم فهم لايؤمنون» و افترا بر ذات مقدس الهى، بدترين ظلم هاست. «ومن أظلم» (در قرآن پانزده مرتبه تعبير «مَن أظلَم» آمده كه در مورد افترا بر خدا، بازداشتن مردم از مسجد و كتمان شهادت و حقّ است. اين مى رساند كه ظلم فرهنگى و بازداشتن مردم از رشد و فهم، بدترين ظلم به جامعه است). قيامت روز ظهور حقّ بودن توحيد، حتّى براى مشركان است. «أين شركاؤكم» و شرك، خيالى بيش نيست. «تزعمون» شعور واقعى، يافتن راه حقّ است و گم كردن راه حقّ و رهبر حقّ، از سوى هر كه باشد، بى شعورى است. «و ما يشعرون» تكذيب آيات الهى، موجب پشيمانى در آخرت است. «اذ وقفوا... فقالوا يا ليتنا» پس تا فرصت دنيا باقى است ايمان آوريم، چون در آخرت مجال برگشت نيست. «يا ليتنا نردّ» و از آرزوها و حسرت هاى كافران در قيامت، برگشت به دنيا و ايمان و اطاعت است. «و لا نكذّب... و نكون من المؤمنين» 🌹 با ارسال لااقل به یک نفر، شما هم در ثواب گسترش نکات قرآنی و پیام وحی شریک باشید.