👈 پس نتیجه اینکه : گریه بر سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام نیز همین‌طور‌ است که هر کسی دلش وصل به امام حسین علیه‌السلام یا اساساً خدا، قرآن ، اسلام و هر یک از معصومین علیهم‌السلام شد، پاک می‌شود، اما باید این وصل صورت بگیرد، نه این که فقط چند قطره رطوبت از چشم او خارج شود. به قول قدیمی‌ها با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود و با حسین حسین (سلام الله علیه) گفتن نیز کسی حسینی نمی‌شود‌‌ ؛ وقتی دلی کربلایی شد محبت به امام حسین علیه السلام بر وجودش مستولی شد ، اشکش سرازیر گردد و توبه کند و برگردد و مطیع امام شود ؛ بدیهی است که در این صورت حتی اگر حرّ باشد که راه امام را سد کرد، بخشیده می‌شود، چه رسد به گناهان دیگر. به خاطر داشته باشید که : تاویل «ایمان» و «تقوی» که از مقتضیات قبولی هر عمل ما از جمله اشک بر سیدالشهداء سلام الله علیه است، داشتن «ولایت» نسبت به امیر المؤمنین علیه‌السلام و اهل بیت طاهرین علیهم السلام است. طبیعی است که منظور از «ولایت» آنست که شخص مخلصانه و به دور از ظاهر سازی آن بزرگان را «ولی» خود از جانب خدا بداند. همین «ولایت» برای نجات کافیست. یعنی هر گناهی که مرتکب شود، اگر پشیمان شود و «اولیاء الهی» را واسطه قرار دهد، ان شاء الله دعای وی مستجاب خواهد شد. 👈 در نظر داشته باشید وقتی عملی به درگاه خدا مقبول افتد ، حتی #یک قطره اشک میتواند دریا دریا گناه را پاک کند؛ چرا که خدا مطابق شأن ربوبی خود پاداش می‌دهد. برای همین است که امیر کلام ، امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : 💠 کیف یقل ما یتقبل : آن چیزی را که قبول افتد کم مپندار! ✅ لذاست که مومن همواره بین حالت خوف و رجاء است ، هم دلخوش است به قطره اشکی بر سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و هم نگران عدم مقبولیت و یا حبط عمل خویش است. ⬅️⬅️ به این نکته پایانی نیز توجه داشته باشید : وقتی بنده‌ای مشمول رحمت خدا شود و غفران الهی شامل حال او شد، دست خدا و اولیای خدا برای بخشش حق الناس او بسته نیست؛ به تصریح روایات ائمه علیهم‌السلام از جانب خود دیون آن فرد را می‌پردازند؛ و آیا در قیامت برای خدا و اولیای خدا دشوار است که فرد صاحب حق را با عنایتی راضی کنند؟؟ و اصولا با توجه به دقت نظرهای موجود در رعایت و ادای حقوق و بالاخص حق مومنین ، آیا غیر از معصومین ، کسی هست که بتواند ادعا کند حق الناسی بر گردن او نیست؟!!؟ @montazeranee