سلام حضرت دوست ، مهدی جان
می دانم که هستید ، حضور گرم و سبزتان را هر لحظه احساس می کنم ، سایه ی امنتان را بر سرم و دعای پربرکتتان را در زندگی ام می یابم اما ...
اما چه کنم این قلب بیقرار را ؟
چه کنم این جان عاشق را ؟
چه کنم این چشمان منتظر را ؟
چه کنم این روح حسرت زده را ؟ ...
کاش بیایید و یک دل سیر نگاهتان کنم ، صدای دل انگیزتان را بشنوم و عطر دلنشینتان را ببویم ...
...پیش از آنکه بمیرم ...