مسألهى گواهى دادن اعضاى بدن در قيامت، بارها در قرآن مطرح شده است. در سورهى فصّلت مىخوانيم: «حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» «1» هنگامى كه به دوزخ رسند، گوش و چشم و پوست بدن آنان به گناهانى كه انجام دادهاند، گواهى دهند. در سورهى يس مىخوانيم: «الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى أَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ» «2» در آن روز بر دهان كافران مهر خموشى زنيم و دستهايشان با ما سخن گويند و پاهايشان به آنچه كردهاند گواهى دهند.چون در شهادت، بايد در مورد ديگرى گواهى داد، پس معلوم مىشود جوهر وشخصيّت انسان غير از اعضاى بدن اوست كه عليه اوشهادت مىدهند. زيرا شاهد ومشهود بايد از هم جدا باشند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پیام ها
🛑1- در دادگاه قيامت، انسان حتى مالك اعضاى خود نيست. «تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ»
«1». فصّلت، 20.
«2». يس، 65.
جلد 6 - صفحه 165
🛑2- گواهىدادن، به درك و شعور نياز دارد. بنابراين اعضاى بدن آنچه را انجاممىدهند درك مىكنند، گرچه ما نفهميم. «تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ»
3- در قيامت، بر تمامى گفتار و رفتار گواه آورده مىشود. «بِما كانُوا يَعْمَلُونَ»