تلفح» از مادۀ «لفح»، به گفتۀ بسیاری از ارباب لغت و تفسیر، در اصل به معنی تأثیر گرمی آفتاب و آتش و بادهای سموم بر صورت و دگرگون ساختن آن است، و گاه به ضربۀ شمشیر هم اطلاق می‌شود که همانند ضربۀ تابش آفتاب و شعلۀ آتش است. «کالحون» نیز از مادۀ «کلوح» به معنای جمع‌شدن و خشکیدن لب‌هاست، به طوری که دیگر نتواند دندانها را بپوشاند.