این جهان پاک خواب کردار است آن شناسد که دل اش بیمار است نیکی او به جای گاه بد است شادی او به جای تیمار است چه نشینی بدین جهان هموار که همه کار او نه هموار است کنش او نه خوب و چهرش خوب زشت کردار و خوب دیدار است (نفیسی، 1336: 494)