كَسانِي ما أُوارِي بِهِ عَوْرَتِي وَأَتَجَمَّلُ بِهِ فِى النَّاسِ وَأَتَزَيَّنُ بِهِ بَيْنَهُم».[۷]
۶. در روايتى معتبر آمده است كه امام رضا عليه السلام هرگاه مىخواست لباس نو بپوشد، لباس را از سمت راست خود مى پوشيد و پس از پوشيدن لباس، ظرفى آب مىطلبيد وهر يك از سورههاى توحيد وكافرون وآية الكرسى[۸] را ده مرتبه بر آن مىخواند، سپس آب را بر لباس مىپاشيد ومىفرمود: «هر كه چنين كند، همواره در وفور نعمت باشد تا وقتى كه تار نخى از آن لباس باقى باشد».[۹]
پوشيدن لباس نو ورهايى يافتن از آفات
.
از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «به هنگام پوشيدن لباس نو «لا اِلهَ إلّا اللّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّه» بگو، تا از آفتها نجات يابى. وچيزى را كه بسيار دوست دارى فراوان ياد نكن كه تو را در هم مىشكند واگر با كسى كارى داشتى در غيابش به او دشنام نده كه در دلش اثر مىكند».[۱۰]
شكرانه پوشيدن لباس نو
در روايتى معتبر آمده است كه حضرت امير المؤمنين على عليه السلام فرمود: «هرگاه خداوند لباس نو نصيب كسى كند، شايسته است وضو بگيرد ودو ركعت نماز (شكر) بگزارد ودر هر ركعت سوره حمد وآية الكرسى وسورههاى توحيد و قدر بخواند، سپس از خداوندى كه تن او را پوشانده ودر ميان مردم زينتش داده، تشكّر كند وحمد وستايش او را به جا آورد وبسيار ذكر «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ» بگويد. هر كه چنين كند، در آن لباس معصيت نكند. وپروردگار به عدد هر نخى كه در آن لباس است، فرشتهاى مىآفريند كه خداوند را به پاكى ياد كند وبراى او استغفار كند وبر او ترحّم كند».[۱۱]
[۱] . ترجمه: «سپاس مخصوص خداوندى است كه چيزى (لباسى) روزىام كرد كه با آن بتوانم خود را در ميانمردم زينت كنم وبا آن خود را بپوشانم ودر آن براى پروردگارم نماز بگذارم».
[۲] . ثواب الأعمال، ص ۴۴؛ مكارم الأخلاق، ص ۹۹.
[۳] . ترجمه: «پروردگارا، اين لباس نو را لباس ميمنت وپرهيزگارى وبركت قرار ده. بار خدايا، پرستش نيكووانجام دادن دستورهايت واداى شكر نعمتت را در اين لباس روزىام كن. حمد وسپاس مخصوص خدايىاست كه لباسى به من عنايت كرد كه خود را با آن بپوشانم ودر ميان مردم خود را زينت كنم». كافى، ج ۶،ص ۴۵۸، ح ۱.
[۴] . كافى، ج ۶، ص ۴۵۹، ح ۴؛ وسائل الشيعه، ج ۳، ص ۳۷۱، ابواب احكام الملابس، باب ۲۶، ح ۲.
[۵] . ترجمه: «سپاس مخصوص خداوندى است كه بر اندام من لباسى پوشاند كه با آن در ميان مردم خود رامىآرايم. خدايا، آن را مايه بركت قرار ده تا در آن به سوى خشنوديت حركت كنم ودر مساجدت حضور يابم».
[۶] . كافى، ج ۶، ص ۴۵۸، ح ۲.
[۷] . ترجمه: «حمد وسپاس مخصوص خداوندى است كه لباسى بر اندام من پوشاند كه به وسيله آن عيوبم راپنهان كنم وبا آن خود را در ميان مردم زينت وآرايش دهم». كافى، ج ۶، ص ۴۵۹، ح ۳.
[۸] . سوره بقره، آيه ۲۵۵.
[۹] . عيون اخبار الرّضا، ج ۱، ص ۳۵۱؛ مكارم الأخلاق، ص ۱۰۲.
[۱۰] . كافى، ج ۶، ص ۴۵۹، ح ۶؛ وسائل الشيعه، ج ۳، ص ۳۷۳، ابواب احكام الملابس، باب ۲۷، ح ۴.
[۱۱] . كافى، ج ۶، ص ۴۵۹؛ خصال، ج ۲، ص ۴۱۶.