یک آدم منتظر همیشه آماده است، صبح که از خواب پا می‌شود گوش به زنگ است، نمازش را خوانده، آماده و چشم انتظار است و گوشش به آسمان است که هر لحظه ممکن است ندای حیات‌بخش صاحب عالم بلند شود که: «الا یا اهل‌العالم انا بقیة‌الله»، ای مردم دنیا، من امام زمانتان هستم، به یاری‌ام بشتابید. منتظر است تا این ندا بلند شود و بگوید لبیک. مبادا حضرت صدا کند و او خواب باشد و از کاروان یاران جا بماند، مبادا در خواب غفلت باشد، مبادا آمادگی برای گفتن لبیک نداشته باشد. «استاد بزرگ اخلاق، حضرت آیت‌الله سید حسن ابطحی اعلی‌الله مقامه»