آن که خود را صادقانه پیرو امام زمان-علیه السّلام- می شمارد، به همان اندازه که ویژگی های ایشان را می شناسد، در همسو کردن زندگی، همسان نمودن خُلق و خو، همرنگ ساختن اعمال و رفتار خویش با امام (عج) وظیفه دارد. اگر امام زمان-علیه السّلام- را به زهد و بی اعتنایی به دنیا شناختیم(۲۸)، دیگر نمی توانیم با ادّعای پیروی از او حریصانه به دنبال دنیا باشیم و همت خود را در نیکو پوشیدن و خوب خوردن و لذّت بردن خلاصه کنیم. اگر امام زمان-علیه السّلام- را به اهتمام در دعا و عبادت ها شناختیم(۲۹) ، دیگر نمی توانیم نسبت به دعاها بی تفاوت بمانیم و در نماز و راز و نیاز با خدا سستی و کم توجهی روا داریم.