روشن است كه زنا از گناهان بزرگ شمرده مىشود؛ پس غیبت هم كه از آن بدتر است، گناه بزرگ (معصیت كبیره) خواهد بود.   راه دیگر براى شناخت بزرگ بودن گناه، بیم و وعید الاهى به عذاب دردناك است. آن جا كه خداوند، جزاى رفتار زشتى را عذاب دردناك معرفى كند، آن رفتار از گناهان بزرگ خواهد بود.    خداوند متعالى در قرآن كریم مىفرماید:  ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فى الذین امنوا لهم عذاب الیم.  همانا براى كسانى كه دوست دارند زشتى در بین كسانى كه ایمان آورده اند شایع شود، عذاب دردناكى است.كه مفسران، عبارت «ان تشیع الفاحشه» در آیه كریمه را به غیبت تفسیر كردهاند.   حضرت رضا (ع) از پدر بزرگوارش موسى بن جعفر (ع) نقل مىكند كه امام صادق (ع) فرمود: ان الله یبغض البیت اللحم. خداوند خانهاى را كه در آن گوشت وجود دارد، دشمن مىدارد.   به امام عرض كردند كه ما گوشت را دوست داریم و خانه هایمان از آن خالى نیست. حضرت فرمود: انما البیت اللحم البیت الذى تؤكل فیه لحوم الناس بالغیبه.  خانه گوشت، خانهاى است كه در آن گوشت مردم با غیبت، خورده مىشود.   در روایتى دیگر از حضرت آمده است كه پیامبر اكرم (ص) در شب معراج به آتش جهنم نظر افكند و دید گروهى مشغول خوردن مردار هستند. به جبرئیل فرمود: اینها چه كسانى هستند؟  جبرئیل پاسخ داد: اینها كسانى هستند كه گوشت مردم را مىخورند.