به خاک سیاه فراموشی نشسته بودیم که تو آمدی! نگاهمان کردی... خاک از سر و روی قلب بی‌معرفت‌مان گرفتی... گرچه دلت از بی‌حاصلی ما شکسته بود ولی، اسم‌مان را " نوکر " نوشتی... «ما»ی فراموش‌کار بی‌معرفت، شدیم انتخاب تو، برای یاری خودت.