💠آثار ناامیدی از خدا 1⃣ ترک توبه و استغفار:  كسی كه از رستگاری ناامید است در فكر جبران گذشته بر نمی آید زیرا جبران آن را ناممكن می‌داند. 2⃣فرو رفتن در گناه:  كسی كه از رحمت خدا نومید باشد و امید رستگاری نداشته باشد با خود می گوید من كه آخرت بدی دارم؛ پس لااقل نباید لذات دنیا را از خود دریغ كنم. با این اندیشه نادرست ارتكاب گناه برای او آسان می شود و در دریای عصیان غرق می گردد و از هیچ گناهی ابا ندارد، چون می گوید: آب از سر من گذشت چه یک قامت  چه صد قامت. 3⃣ كفر یا تباهی دنیا:  كسی كه به دلیل اطمنیان از آخرت بد خود، به گناهان لذت آور روی می آورد بسا كه از لذات دنیایی هم بهره ای نداشته باشد؛ زیرا اگر همچنان به قیامت و محاسبه آخرت معتقد باشد تصور آخرت دهشتناكش شیرینی هر لذتی را بر او تلخ می كند و یا در اثر زشت كاری به كفر و انكار خدا و قیامت مبتلا می شود. انسانی كه در رسیدن به اهداف دنیوی مأیوس است از كار و تلاش باز می ماند و زندگی او دچار ركود و افسردگی می شود. نتیجه این ركود و افسردگی، رنج هایی است كه خود فرد مأیوس تحمل می كند و سختی هایی كه به دیگران تحمیل می نماید. درمان این درد، گاه از طریق اصلاح نگرش فرد به زندگی صورت می گیرد و گاه به وسیله دارو انجام می پذیرد 4⃣تباهی آخرت:  طبیعی است كه آثار سه گانه گذشته به آخرتی پر از عذاب و رنج منتهی می شود. انسان مأیوس از رحمت خدا، افزون بر كیفری كه برای گناهانش می كشد، كیفری هم برای یأس خود تحمل خواهد كرد؛ زیرا یأس و قنوط از رحمت خدا گناهی كبیره محسوب می شود