امام صادق علیه السلام به ابی هارون مکفوف فرمودند:
ای ابا هارون آیا شعری در مصیبت امام حسین علیه السّلام برایم می خوانی؟
ابا هارون می گوید: پس برای آن حضرت شعری خواندم و آن جناب گریست.
سپس فرمودند:
همان طوری که پیش خود شعر و مرثیه می خوانید برایم بخوان یعنی با رقّت و لطافت، ابا هارون می گوید:
پس این بیت را برای آن جناب با رقّت و لطافت خواندم:
امرر علی جدث الحسین - فقل لاعظمه الزّکیة
یعنی: گذر کن بر قبر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام، پس به استخوانهای پاک و مطهّرش بگو.
ابا هارون می گوید: امام علیه السّلام گریست، سپس فرمود: بیشتر برایم بخوان.
پس قصیده دیگر برای حضرتش خواندم.
ابا هارون می گوید: امام علیه السّلام گریستند و صدای گریه اهل منزل را از پشت پرده شنیدم.
سپس ابا هارون می گوید: وقتی از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند:
ای ابا هارون کسی که در مرثیه حسین بن علی علیهما السّلام شعری خوانده و خود گریه کرده و ده نفر دیگر را بگریاند بهشت بر ایشان واجب می گردد.
و کسی که در مرثیه حسین علیه السّلام شعری خوانده و خود گریه کرده و یک نفر دیگر را بگریاند بهشت برای هر دو واجب می شود.
و کسی امام حسین را نزدش یاد کنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشک بیاید ثواب و اجر او بر خداست و خداوند برای وی به کمتر از بهشت اجر و ثواب نمی دهد
@montazeranmahbob