مشاعره بوعلی با ابو سعيد نيشابوری روزی بوعلی در مجلس وعظ ابوسعيد شركت كرد. ابوسعيد درباره ضرورت عمل و آثار طاعت و معصيت سخن می‌گفت. بوعلی اين رباعی را به عنوان اينكه ما تكيه بر رحمت حق داريم نه بر عمل خويشتن، انشا كرد: ماييم به عفو تو تولّا كرده وز طاعت و معصيت تبرّا كرده آنجا كه عنايت تو باشد، باشد ناكرده چو كرده، كرده چون ناكرده ابو‌سعيد فی ‌الفور گفت: ای نيك نكرده و بديها كرده وانگه به خلاص خود تمنا كرده بر عفو مكن تكيه كه هرگز نبود نا‌كرده چو كرده، كرده چون نا‌كرده