🔸: 1. میّت را بر روی مکان بلندی بگذارند و بهتر است اندکی شیب باشد، به گونه‌ای که طرف سر میّت بالاتر از طرف پاها باشد. 2. غسل را در مکان مسقّف یا دارای سایه‌بان و مانند آن انجام دهند، نه زیر آسمان. 3. میّت را رو به قبله، مثل حالت احتضار بگذارند. 4. عورت میّت را بپوشانند، هرچند از مواردی باشد که بر غسل دهنده و حاضرین، نگاه به آن حرام نباشد. 5. بهتر آن است که میّت را در هنگام غسل برهنه نکنند، بلکه او را با لباس­هایش غسل دهند. 6. بعد از تمام شدن غسل، پیراهن میّت را از جانب پاها بیرون آورند، هرچند مستلزم پاره کردن آن باشد؛ البتّه این در صورتی است که پسر بزرگ‌تر که «حَبْوه»(حبوه در اصطلاح فقهی، مالی را گویند که از ترکه میت به عنوان سهمی اضافی به پسر بزرگ میت داده می شود.) به او اختصاص دارد، پاره کردن پیراهن را اجازه بدهد و چنانچه متوفّیٰ پسر بزرگ‌تر ندارد و ورثۀ او بالغ و رشید هستند، از ورثه اجازه گرفته شود و در صورتی که بین ورثه، فرد نابالغ یا مجنون باشد، از ولیّ شرعیّ او اجازه گرفته شود. 7. در صورت امکان، انگشتان و مَفصل‌های بدن میّت را آهسته بمالند تا نرم شود. 8. آب غسل، به مقدار «هفت مَشک» باشد. 9. دست‌های میّت را پیش از هر غسلی تا نصف ذراع، سه دفعه بشویند و بهتر این است که در غسل اوّل با آب سدر و در غسل دوّم با آب کافور و در غسل سوّم با آب خالص باشد. 10. قبل از غسل، عورتین میّت را سه دفعه با آب سدر یا اشنان بشویند و بهتر این است که فرد غسل دهنده، با لیف یا پارچه­ای که آن را به دست پیچده، عورت میّت را بشوید. 11. پیش از غسل، میّت را - مانند وضوی نماز - وضو دهند. 12. پیش از غسل، سر میّت را با کف سدر یا خطمی بشویند و مراقب باشند که کف مذکور داخل بینی یا گوش میّت نشود. 13. فرد غسل دهنده، در جانب راست میّت بایستد. 14. در هر غسلی از غسل‌های سه‌گانه، غسل را از طرف راست سرِ میّت آغاز نمایند. ادامه دارد... 📚دفتر ایت الله سیستانی 📖@moogharrabon