جلسه ۶۴ شرح دعای بیست ‌وپنجم صحیفه سجادیه حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق بسم الله الرحمن الرحیم الْمُحَالِ بَینَهُمْ وَ بَینَ الذُّنُوبِ بِقُدْرَتِک، التَّارِکینَ لِکلِّ مَعْصِیتِک، السَّاکنِینَ فِی جِوَارِک. خدایا مرا از آنان قرار ده که به قدرت تو میان آنان و گناهان حایلی ایجاد شده، و هرگونه نافرمانی تو را به زمین نهاده، و در جوار رحمتت ساکن شده‌اند. ان چه از این فراز دعای حضرت مولانا امام سجاد سلام الله علیه برای ما قابل برداشت است فراوان است از جمله این که :ما هستیم و امکان گناه، امام با این که معصوم است باز خطر گناه و‌معصیت ‌‌اثار ان را در هر فرصتی مطرح می کند پس ما باید دنبال حائل برای بین خود و‌گناه باشیم و‌ این امر به قدری سخت و مشکل است که باید از قدرت خداوند طلب کرد. هر گونه نافرمانی خدا را (نافرمانی خدا کوچک و بزرگ ندارد)زمین نهادن یعنی قدرت خداوند را به رخ ابلیس کشیدن و یعنی بهترین حائل همان دوری از هر نوع معصیت است، و این کار یعنی به مقام مجاورت رحمت خدا رسیدن است. با اینکه هر جا باشیم خدا هست وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ»، حدید،/۴، ولکن باز جوار خدا جای دیگری است. با اینکه خداوند از رگ گردن به ما نزدیکتر است نُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ»، ق/۶، ولکن باز مجاور خدا ساکن شدن جای خاص تری است. نکته این که آن کس که در جوار امامان معصوم و‌پیامبر خدا صلوات الله علیهم اجمعین قرار بگیرد یقینا و‌تحقیقا در جوار رحمت خدا قرار گرفته است. جوار رحمت خدا قبل از مرگ یعنی همان ترک معصیت است. https://t.me/moosavi_motlagh #صحیفه_سجادیه #دعای_بیست_و_هفتم_صحیفه_سجادیه #عصر_ایرانیان #موسوی_مطلق