🎤👈 شهید مطهری 🔷 حضرت زهرا وصيت كرده بود: «على جان! خودت مرا غسل بده و تجهيز و دفن كن. شب مرا دفن كن، نمى‏خواهم كسانى كه به من ظلم كرده‏اند در تشييع جنازه من شركت كنند». 🔷 تاريخ كارش هميشه لوث است. افرادى جنايتى را مرتكب مى‏شوند و بعد خودشان در قيافه يك دلسوز ظاهر مى‏شوند براى اينكه تاريخ را لوث كنند، عين كارى كه مأمون كرد: امام رضا را شهيد مى‏كند، بعد خودش بيش از همه مشت به سرش مى‏زند و فرياد مى‏كند و مرثيه‏سرايى مى‏نمايد، و لهذا تاريخ را در ابهام باقى گذاشته كه عده‏اى نمى‏توانند باور كنند كه مأمون بوده است كه امام رضا را شهيد كرده است. 🔷 اين لوث تاريخ است. زهرا براى اينكه تاريخ لوث نشود، فرمود مرا شب دفن كن. لااقل اين علامت استفهام در تاريخ بماند: پيغمبر يك دختر كه بيشتر نداشت؛ چرا بايد اين يك دختر شبانه دفن بشود و چرا بايد قبرش مجهول بماند؟! 🔷 اين بزرگترين سياستى است كه زهراى مرضيه اعمال كرد كه اين در را به روى تاريخ باز بگذارد كه بعد از هزار سال هم كه شده بيايند و بگويند:«وَ لِأىِّ الامورِ تُدْفَنُ لَيْلاً ِبضْعَةُ الْمُصْطَفى‏ وَ يُعْفى‏ ثَراها». 🔷 تاريخ بگويد: سبحان اللَّه! چرا دختر پيغمبر را در شب دفن كنند؟! مگر تشييع جنازه يك امر مستحبى نيست، آنهم مستحب مؤكَّد، و آنهم تشييع جنازه دختر پيغمبر؟! چرا بايد افرادى معدود به او نماز بخوانند؟! و چرا اصلاً محل قبرش مجهول بماند و كسى نداند زهرا را در كجا دفن كرده‏اند؟!. 📚 مجموعه آثار، ج ‏16، ص 189 ❌ نشر با ذکر منبع👈 حاج شیخ جعفر توسلی