هدایت شده از فجر اندیشه
داستان انسانیت (قسمت پنجم): 👈ظهور دوباره، ادای انسانیت: 🔅ظهور دوباره انسانیت و تناقضِ پدیدآمده‏از اواسط قرن نوزدهم الی زماننا هذا که در نیمه دوم قرن بیستم هستیم، دو مرتبه انسانیت دارد ظهور می‌کند، اصالتی به خودش می‌گیرد؛ 👈 باز مکتبهایی در جهان پیدا می‌شود به نام مکتبهای انسانی و حتی به صورت انسان‌پرستی. انسان در گذشته معبود نبود، آیت بزرگ بود، دریچه بزرگ معنویت بود. 👈 بدون شک قرآن هم برای معنویت، شناخت خدا و ماوراء طبیعت، انسان را از هر آیت دیگری، از هر دروازه دیگری و از هر دریچه دیگری مناسب‌تر می‌داند: 👈سَنُریهِمْ ایاتِنا فِی الْافاقِ وَ فی انْفُسِهِمْ‏ . 👈«وَ فِی الْارْضِ ایاتٌ لِلْموقِنین. وَ فی انْفُسِکمْ افَلا تُبْصِرونَ‏» «در زمین، نشانه‌‏ها، زمینه‌ها، دروازه‌‏ها و دریچه‌هایی است برای مشاهده غیب و ملکوت، و در وجود شما بالخصوص». افَلا تُبْصِرونَ‏ آیا نمی‌بینید؟ یعنی چرا بصیرت ندارید؟ چرا دقت نمی‌کنید؟ در خودتان دقت کنید و بنگرید. 👈همین موجود که در گذشته به عنوان یک آیت بزرگ و یک دروازه بزرگ برای عبور انسان از خود به سوی معنویت الهی و ایمان به غیب و ملکوت بود، باز موضوع واقع شد. اما👇 👈اما این مرتبه به شکل دیگری موضوع واقع شد... یعنی بشریت از نو می‌خواهد قداست و علوّ و شرافت خودش را بازیابد به طوری که هدف و غایت واقع شود، هدف فعالیت‌ها واقع شود ولی بدون آنکه آن معیارهای سابق به میان آید، بدون آنکه جنبه خدایی و جنبه ناخدایی به او داده‏ شود... 👈 بدون آنکه مسئله‌ هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکمْ ما فِی الْارضِ جَمیعاً [1] (هرچه در زمین است برای انسان آفریده شده است) در میان بیاید... 👈 بدون آنکه‏ «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی‏» در میان بیاید که خدا از روح خود یعنی یک چیزی نه از این جهان بلکه از جهان دیگر در او دمیده است، یعنی او مظهری از الوهیت است؛👇 👈 نه، دیگر اینها به میان نیاید و حتی در جنبه‌های محرّکات انسانی، انگیزه‌های درونی و محرّک انسان هم بحثی نشود، ولی در عین حال انسان و شعور انسان اموری مقدس و محترم باشند. ✍ شهید مطهری... 🌸فجر اندیشه /کانال اندیشه🇮🇷🌸 به کانال فجر اندیشه بپیوندید👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1381564450Cf461a0dd63