✅
داستان انسانیت (قسمت پنجم):
👈ظهور دوباره، ادای انسانیت:
🔅ظهور دوباره انسانیت و تناقضِ پدیدآمدهاز اواسط قرن نوزدهم الی زماننا هذا که در نیمه دوم قرن بیستم هستیم، دو مرتبه انسانیت دارد ظهور میکند، اصالتی به خودش میگیرد؛
👈 باز مکتبهایی در جهان پیدا میشود به نام مکتبهای انسانی و حتی به صورت انسانپرستی. انسان در گذشته معبود نبود، آیت بزرگ بود، دریچه بزرگ معنویت بود.
👈 بدون شک قرآن هم برای معنویت، شناخت خدا و ماوراء طبیعت، انسان را از هر آیت دیگری، از هر دروازه دیگری و از هر دریچه دیگری مناسبتر میداند:
👈سَنُریهِمْ ایاتِنا فِی الْافاقِ وَ فی انْفُسِهِمْ .
👈«وَ فِی الْارْضِ ایاتٌ لِلْموقِنین. وَ فی انْفُسِکمْ افَلا تُبْصِرونَ» «در زمین، نشانهها، زمینهها، دروازهها و دریچههایی است برای مشاهده غیب و ملکوت، و در وجود شما بالخصوص». افَلا تُبْصِرونَ آیا نمیبینید؟ یعنی چرا بصیرت ندارید؟ چرا دقت نمیکنید؟ در خودتان دقت کنید و بنگرید.
👈
همین موجود که در گذشته به عنوان یک آیت بزرگ و یک دروازه بزرگ برای عبور انسان از خود به سوی معنویت الهی و ایمان به غیب و ملکوت بود، باز موضوع واقع شد.
اما👇
👈
اما این مرتبه به شکل دیگری موضوع واقع شد... یعنی بشریت از نو میخواهد قداست و علوّ و شرافت خودش را بازیابد به طوری که هدف و غایت واقع شود، هدف فعالیتها واقع شود
ولی بدون آنکه آن معیارهای سابق به میان آید، بدون آنکه جنبه خدایی و جنبه ناخدایی به او داده شود...
👈 بدون آنکه مسئله هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکمْ ما فِی الْارضِ جَمیعاً [1] (هرچه در زمین است برای انسان آفریده شده است) در میان بیاید...
👈 بدون آنکه «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی» در میان بیاید که خدا از روح خود یعنی یک چیزی نه از این جهان بلکه از جهان دیگر در او دمیده است، یعنی او مظهری از الوهیت است؛👇
👈 نه، دیگر اینها به میان نیاید و حتی در جنبههای محرّکات انسانی، انگیزههای درونی و محرّک انسان هم بحثی نشود، ولی در عین حال انسان و شعور انسان اموری مقدس و محترم باشند.
✍ شهید مطهری...
🌸
فجر اندیشه /کانال اندیشه🇮🇷🌸
به کانال فجر اندیشه بپیوندید👇👇👇
https://eitaa.com/joinchat/1381564450Cf461a0dd63