اولا: بايد شوهر قصاص شود و به همان مقدارى كه زده است، كتك بخورد،... و اگر زن راضى شد كه قصاص نكند و ديه بگيرد، شوهر بايد ديه بپردازد. ثانيا: در آخرت هم خداوند متعال او را عذاب خواهد كرد، براى اينكه بنده او را كتك زده است و به امانت او خيانت كرده است، ولى اگر شوهر مجازات زن نافرمان را گرسنگى و برهنگى قرار دهد، هم در دنيا راحت است كه قصاص و ديه ندارد و هم در آخرت، زيرا مخالفتى نكرده است. و اما گرسنگى و برهنگى به معنى ندادن نفقه است، و آن هم طبق قرارداد اوليه زن و شوهر است كه نفقه در مقابل موافقت زن در امر همخوابى قرار گرفته و زمانى كه همخوابى نبود، نفقه هم نخواهد بود. بنابراين رسول گرامى اسلام، مشكل تاديب را كاملا حل نموده و كتك زدن حتى با پشت دست را هم روا نمى داند. و آنچه از همه بيشتر اين اشكال را مرتفع مى كند و غير قابل توجيه مى سازد، اين است كه در عصر ما چنين زنى پيدا نمى شود كه وظيفه نشناس باشد تا كار به گرسنگى و برهنگى او برسد. بانوان گرامى اين دوران اگر فرضا و احيانا، زنى را ببينند كه در مجالس مى نشيند و از گريختن خود از خلوتخانه سخن مى گويد و به آن افتخار مى كند، به او خواهند گفت: اگر تو مرد مى بودى و چنين زن گريزانى مى داشتى چه مى كردى ؟ گمان مى كنم آخرين جواب اين است كه مى رفتم زنى ديگر مى گرفتم و زنم را گرسنه و برهنه نمى گذاشتم. و اگر فرار زن از بزم خلوت، به خاطر بيمارى جسمى و ضعف غريزه جنسى باشد، بايد بداند؟ پزشكان خوردن رازيانه (باديان ) را براى چنين زنى دستور مى دهند. در هر حال او بايد سرد مزاجى خود را به نوعى درمان كند. 74- و قال اميرالمومنين (عليه السلام ): و ان كان الرجل ليتناول المراءه فى الجاهليه بالفهر اءو الهراوه فيعيربها و عقبه من بعده. على (عليه السلام ) فرمود: اگر مردى در زمان جاهليت زنى را با سنگ يا چوب و چماق مى زد، مردم، خود او و فرزندانش را پس از مرگ او سرزنش مى كردند. (79) 75- و هل خلفتم الا فى حثاله لا تلتقى بذمهم الشفتان استصغارا لقدرهم و ذهابا عن ذكرهم. و فرمود: مگر نه اينست كه شما در ميان مردم پست و بى ارزشى باقى مانده ايد كه لبهاى انسان براى مذمتشان به حركت نمى آيد، به خاطر بى مقدارى آنها و اينكه براى هميشه يادشان فراموش باشد. (80) #متن_روضه_و_سخنرانی •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈•  JOIN🔜 💥 @membariha