🌸🌸 گاهی ممكن است فردى با وجود شناخت و اطلاع كافى از گستره مأموريت و وظایفش، باز به دليل هَدَر رفتن زحماتش و عدم هم‏خوانى سعى و تلاشش با نتيجه به دست آمده، دچار افسوس و ناراحتى شود؛ چرا كه با خود مى‏ گويد: «من در انجام دادن مأموريتم كوتاهى نكردم و وظيفه‏ام را كاملًا به انجام رساندم. پس چرا باز به آنچه مى‏خواستم دست نيافتم؟ پس معلوم مى‏شود تمام رنج‏هايم بيهوده بوده‏اند!». چنين احساسى، خود عاملى است براى تنيدگى و افزايش فشار روانى. 🍀🍀 بنابراين، با پذيرش اين واقعيت كه در صحنه عمل، ناكامى‏ هايى وجود خواهد داشت، و ممکن است صد در صد به نرسد، میتوان از افزایش فشار روانی جلوگیری نمود. علاوه بر آن فرد تلاش و فعاليت خود را زیر سوال نمی برد و به صورت مثبت و ثمربخش ارزیابی می کند و از نتايج موجود راضى است و فعاليت خود را داراى ارزش مى‏داند و همين امر، موجب كاميابى و رضايتمندى اوست. 🌾🌾🌾 مثلاً کسانی که تبليغ دين را به عهده می گیرند و به آن تعهد دارند، گاهی ممکن است به نتایج مطلوبی دست پیدا نکنند باید گفت تبلیغ، تذكّر و انذار به تنهايى كفايت نمى‏كند، بلكه خود انذارشوندگان و كسانى كه مورد تذكّر واقع مى‏ شوند نيز بايد قابليت‏ پذيرش داشته باشند، از آياتى كه در آنها تذكّر و انذار، مشروط به شرايطى شده است، قابل برداشت خواهد بود. مثلًا در سوره اعلى مى‏ خوانيم: فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرى‏. پس تذكّر ده اگر تذكّر مفيد باشد!. پس اگر کسی مسئولیت خود را به خوبی انجام داده باشد ولی نتایج صد در صدی را دریافت نکرده نباید فعالیت خود را بی ارزش و خود را به کم کاری متهم کند. ----------------------------------------- سوره اعلى، آيه 9 گزیده ای از کتاب های -افزایی در