با سلام..... درگذشت شاعر آئینی و صاحب نفس استاد حاج سید رضا موید را به جامعه شاعران و مداحان و خانواده و دوستان و علاقمندان استاد تسلیت عرض میکنیم..... شاعر و پیر غلامی که بسیاری از اشعاری که دهها سال  در روضه ها و هیئات خوانده می شد اثر قلم و نفس این بزرگوار بود همانند : ✅ اشکی بود مرا که به دنیا نمی دهم این است گوهری که به دریا نمی دهم ✅ گرنگاهی به ما کند زهرا درد ها را دوا کند زهرا ✅ الا که راز خدایی خداکند که بیایی  تو نور غیب نمایی خدا کند که بیایی ✅ من کیستم؟ گدای تو یا ثامن الحجج‏ شرمنده‏ی عطای تو یا ثامن الحجج‏ ✅ دل شکسته مــــــــن انــس با علی دارد  امــــــید از همه بگسسته تا علی دارد ✅ خوشا جانى که جانانش حسین است  خوشا دردى که درمانش حسین است ✅ ای که نور مهر و ماهی دوستت دارم حسین مظهر لطف الاهی دوستت دارم حسین ✅ جز غم کسی به خانه من سر نمی زند اینجا که مرغ شوق دگر پر نمی زند صدها شعر را میتوان مثل اشعاری که اشاره شد نام برد...‌ برای همین حق بزرگی به گردن شعرا و مخصوصا ذاکرین آل الله دارد..... انشالله روح این بزرگ مرد با شهدای کربلا محشور شود.... شادی روح استاد موید و همه اموات و شهدا الفاتحه مع الصلوات‌‌‌‌‌...... مرتضی شاهمندی