۲. ترس ترس مانع دیگری است که سبب اختلال در سیستم ارتباطی می شود. ترس از آن جهت به فرآیند ارتباط آسیب می رساند که انسان ترسو از گفتن پیام و سخن خود صرف نظر می کند و در صورت آغاز سخن، با کوچک ترین چالشی، ارتباط را رها کرده و به سرانجام نمی رساند (جانفزا و دیگران، ۱۳۹۵، ص ۳۷). در این باره، امیرمومنان على(ع) فرمود: «إذا خفت الخالق فررت إلیه، إذا خفت المخلوق فررت من (خوانساری، ۱۳۶۶، ج ۳، ص ۱۲۷)؛ هرگاه از خدا بترسی، به سوی او می گریزی؛ ولی هرگاه از مخلوق بترسی، از وی می گریزی». این روایت به دو نکته ی مهم اشاره می کند: ترس از خدا، خوب و باعث تعالی است؛ اما ترس از خلق سبب گریزان شدن از مردم و گرفتار شدن در وادی تنهایی است؛ از این رو، افرادی که ترس در وجود آنان رخنه کرده، قادر نیستند سخن خود را با صراحت و قاطعیت بیان کنند و غالبا در برقراری ارتباط با همنوعان دچار شکست می شوند و این مشکل ناشی از عدم شناخت و ویژگی های درونی افراد است. در تربیت اسلامی، به همان اندازه که ترس از خدا ستایش شده، ترس از انسانها و ابراز نکردن خواست های خود در برابر آنان نکوهش شده است. #مـسـتـشـهـدیـن🌼 #یادشهداباذڪرصلوات ‌ 🌐 @Mos_tashhadin 🌷