غزلی زیبا از فاضل نظری کلامِ تلخ ولی صادقانه را بپذیر بهانه است، چه بهتر بهانه را بپذیر چو برده‌ی که امیدش به روزِ آزادی‌ست صبور باش و به تن تازیانه را بپذیر پرنده بودنِ خود را مبر زِ یاد، ولی کنون که در قفسی، آب و دانه را بپذیر نشاطِ عشق به رنجِ وجود می‌ارزید ملالِ این سفرِ جاودانه را بپذیر کسی برایِ ابد با کسی نمی‌ماند زمانه است رفیقا! زمانه را بپذیر… شعر و دکلمه: فاضل نظری #شعر #فاضل_نظری https://eitaa.com/mosaferanekhak