س: صفاتی که به خدا نسبت داده می شود، چطور به انسان هم نسبت داده می شود؟ ج: اگر انسان داشته باشد، به اندازه ی خودش دارد. خدا علم دارد و انسان هم دارد؛ منتهی قدرت انسان محدود است و متّخَذ از اوست؛ ولی قدرت او مستقل است و نامحدود. خدا قدرت دارد و به انسان هم داده است. این ها کمالاتی است که خدا به انسان داده است و انسان هم دارد؛ منتهی انسان این جور است که دو عیب دارد: یکی اینکه خدا به او داده و خودش نداشته است. دوم اینکه محدود و کم است. اما صفات خدا این گونه است که هم کسی به او نداده و هم نامحدود است. س: رسیدن انسان به این کمال محدود چه فایده ای دارد؟ ج: محدود مراتبی دارد. یک حوض آب، آب است. یک استخر هم آب است. یک دریاچه هم آب است. یک اقیانوس هم آب است. همه ی این ها آب هستند؛ اما هر کدام بیشتر از دیگری. کمالات هم همین جورند. در عین محدودیت در انسان ها از نظر رتبه متفاوت هستند. همه محدودند؛ منتهی یکی پیغمبر است که علم و قدرتش از همه بیشتر است؛ اما باز هم در برابر خدا محدود است. آن کسی که نامحدود است، پروردگار متعال است. 📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت ✅ ادامه دارد ... 🔹 درباره تقوا (شماره 93) 📱 کانال سبک زندگی متقین: @mottagheen