✅ پرسش و پاسخ از آیت الله خوشوقت 🔹 درباره تقوا (شماره 17) س: یکی از مراتب نهی از منکر، تنفر قلبی است. این تنفر چقدر ملاک است و ملاکش چقدر است؟ ج: چیزهایی که در اسلام تحریم شده است، به عنوان منکر و معصیت شناخته شده است. وقتی من آن را از کسی دیدم، اولین لازمه اش این است که از آن عمل گناه و بد، بَدَم آید. قبل از اینکه نهی کنم یا دست دراز کنم یا کار دیگری بکنم، اولاً باید قلباً از آن بَدَم آید؛ چون گناه است و خدا گفته است: «نکنید.» من هم باید بدم آید. خدا بدش می آید و من هم باید بدم آید. این اولین مرتبه است که هیچ شرطی ندارد. حتی در جایی که در نهی از منکر زبانی احتمال اثر نمی دهم، این موضوع، سر جای خودش هست که باید خودم از آن بدم آید. بعد ببینیم با زبان می توانیم حرفی بزنیم که اثر داشته باشد یا نه. اگر احتمال اثر دادیم، زبان باید به کار افتد و اگر با زبان احتمال اثر ندادیم، نوبت به دست می رسد. اگر دست هم احتمال اثر نداشت، چه کنیم؟ پا می آید. اگر پا هم اثر نکرد، چه کنیم؟ چیزهای دیگر هم هست. باید آن قدر جلو برویم تا این منکر دیگر پیش نیاید. قاعده ی کلی این است؛ اما همیشه شرائط مراتب بالا فراهم نیست؛ اما آنچه شرطش همیشه و در همه جا و برای همه موجود است، تنفر قلبی است. بعد اگر احتمال اثر بود، زبان. یک پله بالاتر از آن هم دست. گاهی در زمان حکومت اسلامی و بودن قدرت اسلام، همه ی مراتب آن تا آخر واجب است. باید آن قدر جلو برویم که این منکر دیگر در جامعه اتفاق نیفتد؛ اما الان شرائطش نیست. ✅ ادامه دارد ... 📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱 کانال سبک زندگی متقین: @mottagheen