♨️داستان شعری که طاعون را از شهر نجف دور کرد❗️ 🔰 نقل شده است در حدود یک قرن پیش بیماری وبا در شهر نجف شیوع زیادی پیدا کرد ومنجر به از بین رفتن تعداد زیادی از مردم آن شهر شد. 🔸در این اوضاع که کار بر مردم خیلی سخت می گذشت مرحوم وفایی شوشتری از علمای شیعه و شعرای معروف نجف، ابیاتی را در توسل به درگاه امیر المومنین علیه السلام برای خلاصی از این بلا می سراید. این ابیات به سرعت در بین مردم نجف پخش می شود و همه در خانه های خود این ابیات را زمزمه می کنند تا این که ظرف مدت کوتاهی با عنایت دست خیبر گشای امیرالمومنین علیه السلام، بیماری وبا به طور کامل از شهر نجف رخت بر می بندد! 🔻گوشه ای از این ابیات بدین شرح است: ای آن که قضا بنده حکمت ز ازل شد وی آن که قَدَر امر تو را ضرب مثل شد. تعبیر ز حق، حبّ تو بر خیر عمل شد من بی عمل و عمر همه صرف امل(آرزو) شد. *ناکامم و خواهم دهی ای دوست مرا کام* ای دست خدا کار به ما گشته بسی تنگ طاعون به محبان تو گردیده قوی چنگ. این حادثه در شهر نجف نیست خوش آهنگ عار است به ما بر در اغیار بود ننگ. *حامی به حِمَی(بیماری) باشد و در مهلکه اغنام* ترسم که حسودان به من این نکته بگیرند. که ای آن که امیران تو بر مرگ امیرند! گر راست بود امر شود تا که نمیرند دانی که حسودان سخن حق نپذیرند. *از نام گذشتیم و چرا این همه بدنام؟!* ما را نبود واسطه ای غیر حسینت سوگند عظیمی است که بر جان حسینت! حق نبی و آل خصوصا به حسینت آن کشته شمشیر جفا نور دو عینت *کین هائله را رفع کنی با همه آلام* آن کشته اگر چاره این غم ننماید مشکل کسی این عقده مشکل بگشاید ما بد، ز بدان غیر بدی هیچ نیاید او هی کند احسان و به احسان بفزاید. *زآن روی که وحشی به جز احسان نشود رام* ای جان جهان! جان جهان باد فدایت جان و دل ما بسته زنجیر ولایت. شد پیر "وفایی" به ره مهر و وفایت با جرم و گنه آمده بر درب سرایت. * کز عفو کشی پرده وِرا بر همه آثام* هر چند که ما صاحب جرمیم و جنایت اما کرم و جود تو را نیست نهایت. از ما بدی و از تو همه لطف و عنایت در روز جزا باز دو صد گونه رعایت. *بایست بماند تا رسد اکرام به اتمام*