۴۲ نساء كفّار معصيت كار، پيش از اقامه ى شهود، منكر گناه و فساد خود مى شوند و در پى راه فرارند و مى گويند: «واللّه ربّنا ما كنّا مشركين»[290] به خدا سوگند ما مشرك نبوديم. ولى وقتى گواهان حقايق را گفتند، ديگر جايى براى كتمان نيست. در آيات قرآن، آرزوهاى حسرت بار گناهكاران به اين گونه مطرح است: كاش خاك بودم. كاش در خاك محو بودم. كاش با فلانى دوست نمى شدم. كاش در دنيا اهل تعقّل و فكر بودم. كاش با همان مرگ، فانى شده بودم... - نافرمانى از دستورهاى حكومتى پيامبر، در رديف كفر به خداست. «كفروا و عصوا الرسول» - روز قيامت، روز حسرت و آرزوست. «يودّ... لوتسوّى» - روز قيامت، هيچ سخن و مطلبى پوشيده نمى ماند. «لايكتمون اللّه حديثا»