🍀 آیه ۱۳۰ و ۱۳۱ و ۱۳۲: در آيات قبل، گوشه هايى از اهداف و شخصيّت حضرت ابراهيم بيان گرديد. اين آيه با توجّه به تابناكى وپاكى چهره ابراهيم وآئين او مى پرسد، چه كسى جز افراد نادان وسفيه از ابراهيم واهداف او اعراض مى كند؟! آئين او به قدرى ارزش دارد كه پيامبر صلى الله عليه وآله مفتخر است كه راه او راه ابراهيم است. ابراهيم كسى است كه در منطق، مخالف كافر را مبهوت مى كند و در شجاعت يك تنه همه بت ها را مى شكن. قرآن او را حليم معرّفى مى نمايد ودر صبر و توكّل نيز نمونه و سرآمد است تا آنجا كه درون آتش افكنده مى شود بى آنكه واهمه اى داشته باشد. در سخاوت گوساله چاقى را براى مهمانان كباب مى كند. در تسليم، كودك خود را در بيابان بى آب و گياه مكه رها كرده و آنگاه كه او به سن نوجوانى مى رسد، به امر خداوند كارد بر گلوى او مى گذارد. ابراهيم عليه السلام در دعايى از خداوندخواست. خداوند دعاى او را استجابت كرده و مى فرمايد: ابراهيم در آخرت از صالحان است. كسى كه راه ابراهيم را كه براى نسل بشر، مركز امن، رهبر معصوم، رزق فراوان، توفيق اسلام و تسليم، قبول توبه و سعادت از خدا طلب مى كند، رها كرده و به دنبال ديگران برود، سفيه و نادانى بيش نيست!! در فرهنگ قرآن، به افرادى كه حقائق را ناديده انگاشته و كفران نعمت كنند، سفيه گفته مى شود. چنانكه به بنى اسرائيل به جهت بهانه هاى بى موردى كه درباره ى تغيير قبله مى گرفتند، سفيه گفته شده است. امام عليه السلام نقل شده است كه فرمود: كسى كه شراب بخورد، سفيه است. چنين شخصى به جاى نوشيدنى هاى مفيد و حلال، به سراغ آشاميدنى مضرّ و حرام مى رود. آرى، كسانى كه راه حقّ را رها نموده و بى راهه مى روند، سفيه هستند و آن كس كه در انتخاب رهبر و مكتب، قدم درست بردارد عاقل است. ✅ پیام آیه ۱۳۰ و ۱۳۱: - سفيه كسى است كه منطق، مكتب، رهبر و راه حقّ را ناديده گرفته و به دنبال هوسهاى خود يا ديگران رهسپار شود. - دين دارى، خردورزى، واعراض از آن، دليل بى خردى است. - مقامات و الطاف الهى، بدون دليل به كسى واگذار نمى شود. اگر خداوند ابراهيم را برمى گزيند، به خاطر روحيّه ى تسليم پذيرى او در برابر خداست. - فلسفه ى تسليم انسان در برابر خداوند آن است كه او رب العالمين است. - در فكر سلامت عقيده وايمان نسل وفرزندان خود باشيم و در وصاياى خود تنها به جنبه هاى مادّى اكتفا نكنيم. - راه حقّ، همان راه اسلام و تسليم بودن در برابر خداوند است. انبيا همين راه را سفارش مى نمودند. - خداوند در ميان همه راهها، راه دين را براى ما برگزيده است. - حسن عاقبت ومسلمان مردن مهم است. - گرچه زمان ومكان مردن به دست ما نيست، ولى مى توانيم زمينه ى حسنِ عاقبت خود را از طريق عقيده وعمل درست ودعا ودورى از گناه و افراد فاسد، فراهم كنيم. بسيار افرادى كه اهل ايمان بودند، ولى مرتد وكافر شدند.