سهگانۀ ولایت، شهادت، امید
(در بیان آیتالله یزدانپناه)
شیعه سه اندیشه ممتاز دارد که محرک اصلی حرکتِ شیعیان در تاریخ است؛ یکی ولایت است، دیگری شهادت و سومی امید است. این را در سه امام میتوان دید: اولی در حضرت امیر ع و در فرزندان آن حضرت، دومی یعنی شهادت در امام حسین ع و سومی که امید باشد در قیام حضرت حجت عج و آینده نورانی و مملوّ از رحمت الهی. این سه، بنیان معنای ولایت پذیری، شهادت طلبی(شهادت پذیری با همه آثارش)، و امیدواری به قیام حضرت حجت ع است. همیشه شیعه با این سه عنصر نفس می کشد. در این بین ولایتپذیری محور است، شهادتطلبی محرک است، و امید همواره توجه به غایت و هدف است.
کسی که منطق احدی الحسنین و منطق شهادت فی الله را پذیرفت، اساسا کسی که اندیشه شهادت دارد فعل و کنشش به اتمام نمیرسد. به علاوه هر جا مظلومی در خطر و ظلم باشد او حضور مییابد و در این حضور مرز نمیشناسد و این بیمرزی از جهت عمق کار است. کسی که می خواهد شهید فی الله بشود پایانی تصور نمیکند، می داند هنوز خیلی کار دارد، قد و قامتش اخلاص و کنش اجتماعیاش بی پایان میشود. حضرت امام ره نیز کار را برای خدا انجام داد و چون برای خدا کار کرد، کارش نامتناهی شد. بدینسان اخلاص میتواند موجب توحد اجتماعی شود و اساسا اخلاص است که کرانههای کنش فردی و اجتماعی را برمیدارد و آن را به امری بینهایت بدل میکند.
https://eitaa.com/Habibollah_Babai