➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰ 👌توصیف #سکرات از زبان مولای متقیان علی ابن ابی طالب 🌐یک تعبیر امیرالمومنین (ع) در خطبه ی 109 نهج البلاغه دارد که توصیف هنگام سکرات است. 🔺این مطلب را از زبان کسی می شنویم که به جزئیات این راه آگاه بوده است. 🔸حضرت می فرمایند: آن هنگام قابل توصیف نیست. از یک طرف سکرات موت و سختی جان دادن و از طرف دیگر غم و اندوه فرصت هایی که فرد از دست داده است تمام وجود او را می گیرد. 1⃣درآن لحظات سخت #اعضاء_بدن_سست می گردد و رنگ آنها تغییر می کند. 2⃣با لحظه لحظه زیاد شدن آثار مرگ در پیکر، #زبان_از_کار_می_افتد ( یعنی اولین عضوی است که از کار می افتد) و قدرت سخن گفتن سلب می گردد. 3⃣ولی همچنان اعضاء خانواده ی خود را با چشم نگاه می کند و با گوش های خود می شنود، عقل او نیز سالم است. فکر می کند که #عمر_خود_را_به_چه_چیزهایی_گذرانده و در چه راهی روزگار خود را تباه کرده است. به یاد اموالی می افتد که با خون دل آنها را جمع کرده و کاری به حلال و حرام آن نداشته است. این نشان می دهد که حضرت کسانی را توصیف می کند که اهل دنیا هستند. و حالا باید برود و جوابگوی این اموال باشد. لذت و استفاده ی آن برای دیگران و حساب پس دادن و بدبختی آن برای او مانده است. 4⃣مرگ همچنان بر اعضاء بدن او چیره می گردد تا آنجا که #گوش_او_نیز_مانند_زبان_از_کار_می افتد. و فقط به خانواده ی خود نگاه می کند و حرکت زبان آنها را می بیند ولی دیگر صدایی نمی شوند. 5⃣پس از مدتی #چشم_او_نیز_از_کار می افتد و روح از بدن خارج می شود. مرداری خواهد شد در بین خانواده ی خود به طوری که از نشستن نزد او وحشت می کنند و از نزدیک شدن به او دوری می نمایند. در این حال دیگر نه گریه کننده ای او را یاری می کند و نه کسی به او جواب می دهد. 6⃣سپس او را برداشته و #بسوی_آخرین_منزلگاه یعنی #قبر می برند و او را آنجا تنها گذاشته و به دست اعمال خود می سپارند و از دیدار او برای همیشه چشم می پوشند. این، آن لحظه سکرات و قمرات است که حضرت امیر(ع) توصیف کرده و لحظه ی سختی است. 👉 @mtnsr2 ➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰