اگر تو نتوانی بخندی ، برقصی ، آواز بخوانی ، زندگیت مانند یک کویر است ... زندگی باید مثل باغی  شود که در آن پرندگان آواز می خوانند گل ها شکوفه می دهند و درخت ها به رقص در می‌آیند ، جایی که خورشید با شادمانی برخیزد ... این یکی از بزرگترین حماقت های بشر است ... که در دنیا هیچ دانشگاهی هنر زندگی کردن ، هنر عشق ورزیدن و هنر شاد بودن و مراقبه کردن را به مردم آموزش نمی‌دهد ... تمام چیزهایی که در دانشکده ها تدریس می‌شوند نمی‌توانند به تو احساس عشق ورزی بدهند ... در این دنیا به جز عشق نيايشی نيست ... بدون عشق؛ تمام عبادت ها، تنها یک عادت‌اند. تمام رقصیدن ها، تنها یک نرمش ا‌ند... و تمام موسیقی ها، سر و صدایی بیش نیستند.