آنگاه که حسین بن علی -درود خدا بر او باد- در کربلا مستقر گردید، نامه ای نوشت به برادرش محمد حنفیه در مدینه با این عبارات: "بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحيمِ این نامه ای است از حسین‌بن‌علی به محمدبن‌علی و دیگران از بنی هاشم که نزد او هستند؛ بعد از حمد و ثنای الهی، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ. دنیا چنان است که گویی هیچ گاه نبوده است و آخرت ، چنان است كه گويى همواره بوده است! بدرود" کامل الزیارات،باب ۲۳، حدیث ۱۷