💠ادامه حکمت۳۰۲ 🔹با اين توجه، هر دو گروه نيازمند دعا هستند، در حالى كه مردم معمولاً به يكى توجه داشته و از ديگرى غافلند. اضافه بر اين، افرادى كه در عافيتند گاه گرفتار غرور و غفلت فوق‌العاده‌اى مى‌شوند در حالى كه مبتلايان، نه مغرورند و نه غافل و پيوسته به در خانۀ خدا رفته و دعا مى‌كنند، و از اين نظر حال عافيت‌مندان از مبتلايان سخت‌تر است. از همين رو در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه شبى از شب‌ها رسول خدا صلى الله عليه و آله در خانۀ ام‌سلمه بود. (ام‌سلمه) ناگهان بيدار شد و حضرت را نديد. گفت: شايد به خانۀ همسران ديگر رفته است. برخاست و به جست‌وجوى آن حضرت رفت. ناگهان ديد پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در گوشه‌اى از خانه ايستاده و دست‌ها را بلند كرده و مى‌گويد: «اللَّهُمَّ‌ لا تَنْزِعْ‌ مِنِّي صَالِحَ‌ مَا أَعْطَيْتَنِي أَبَداً اللَّهُمَّ‌ لا تُشْمِتْ‌ بِي عَدُوّاً وَ لا حَاسِداً أَبَداً اللَّهُمَّ‌ وَ لا تَرُدَّنِي فِي سُوءٍ‌ اسْتَنْقَذْتَنِي مِنْهُ‌ أَبَداً اللَّهُمَّ‌ وَ لا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ‌ عَيْنٍ‌ أَبَداً؛ خداوندا! نعمت‌هاى شايسته‌اى را كه به من داده‌اى هرگز از من مگير #حکمت_302 🔶 http://eitaa.com/joinchat/1820590233C75f53f40a0