نهج البلاغه 🇮🇷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🟤انسان گاه مسرور مى شود به سبب رسيدن به چيزى که هرگز از دستش نمى رفت و ناراحت مى شود به سبب از دست دادن چيزى که هرگز به او نمى رسيد ✍مواهب دنيا بر دو گونه است بخشى از آن با سعى و کوشش به دست مى آيد و با سستى و تنبلى از دست مى رود. بخشى ديگر چنان است که بدون سعى و کوشش در اختيار او قرار مى گيرد و قسمتى چنان است که به هر حال از دست مى رود هرچند نهايت سعى و تلاش را بنمايد. بخش اوّل محدوده اختيارات انسان است ولى بخش دوم محدوده قضا و قدر حتمى است که از تحت اختيار انسان بيرون است امام در حقيقت به اين نکته اشاره مى کند که بسيارى از چيزهايى که مايه مسرت انسان است از بخش دوم است. به هر حال امورى بوده که طبق قضا و قدر الهى در اختيار او قرار مى گرفته بنابراين مسرور شدن به سبب آن بيهوده است مثل اينکه کسى به سبب طلوع آفتاب مسرور شود و در نقطه مقابل امورى است که با هيچ سعى و کوششى به دست نمى آيد و اگر کسى به سبب از دست رفتن آن غمگين شود، بيهوده غمگين شده مثل اينکه براى غروب آفتاب غمگين گردد که چرا آفتاب چهره خود را پنهان کردمواهب مادّى اعم از اموال، ثروت ها، مقامات و پيروزى ها و همچنين شکست ها، ناکامى ها و از دست رفتن امکانات، در بسيارى از مواقع از همين قبيل است; نه آمدنش اختيارى بوده و نه از دست رفتنش، نه آمدنش بايد مايه سرور باشد و نه از دست رفتنش مايه تأسف هنگامى که ما از اين ديدگاه به حوادث زندگى خود نگاه کنيم و پيروزى ها و شکست ها را از اين منظر ببينيم، نه پيروزى ها موجب شادى و ذوق زدگى مى شود و نه شکست ها مايه اندوه و غم 📘 @nahjol_balagheh
11.5هزار مشاهده