از نامه هاى امام(علیه السلام) به معاویه است.(۱) شرح و تفسیر نصیحت جامع به معاویه امام(علیه السلام) در این نامه کوتاه و پر معنا چند نکته مهم را به معاویه یادآور مى شود که اگر پند امام(علیه السلام) را به گوش جان شنیده بود و به کار بسته بود آن همه فساد در جهان اسلام پیدا نمى شد و شجره شوم بنى امیّه در سرزمین مقدّس اسلام رشد و نمو نمى کرد. نخست به صورت اندرزى کلّى مى فرماید: «(بدانید) به یقین ظلم و ستم و سخنان باطل و بر خلاف حق انسان را در دین و دنیایش به هلاکت مى افکند و عیوب او را نزد عیب جویان آشکار مى سازد»; (وَإِنَّ الْبَغْیَ وَالزُّورَ(۲) یُوتِغَانِ(۳)الْمَرْءَ فِی دِینِهِ وَدُنْیَاهُ، وَیُبْدِیَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ یَعِیبُهُ).