🌸 بِسم‌ِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 🕊 بر بال حکمت ۲۶۲ نهج‌البلاغه 🕊 وَقِيلَ إنَّ الْحارِثَ بْنَ حُوطٍ أتاهُ فَقالَ: أَتَراني أَظُنُّ أصْحابَ الْجَمَلِ كانُوا عَلى ضَلالَةٍ؟ يَا حَارِثُ، إِنَّکَ نَظَرْتَ تَحْتَکَ وَلَمْ تَنْظُرْ فَوْقَکَ فَحِرْتَ! إِنَّکَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ، وَلَمْ تَعْرَفِ الْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ. فَقالَ الْحارِثُ: فَإِنّي أعْتَزِلُ مَعَ سَعيدِ بْنِ مالِکٍ وَعَبْدِاللهِ بْنِ عُمَرَ، فَقَالَ علیه السلام إِنَّ سَعِيداً وَعَبْدَاللهِ بْن عُمَرَ لَمْ يَنْصُرَا الْحَقَّ وَلَمْ يَخْذُلاَ البَاطِلَ. (حارث بن حوت نزد امام آمد و گفت: آيا چنين پنداری که من اصحاب جمل را گمراه می‌دانم؟ چنين نيست، امام فرمودند:) ای حارث! تو زیر پای خود را دیدی، اما به پیرامونتان نگاه نکردی، پس سرگردان شدی، تو حق را نشناختی تا بدانی که اهل حق چه کسانی می‌باشند؟ و باطل را نیز نشناختی تا باطل گرایان را بشناسی. (حارث گفت: من و سعدبن مالک، و عبدالله بن عمر، از جنگ کنار می‌رویم، امام فرمودند: همانا سعید و عبدالله بن عمر، نه حق را یاری کردند، و نه باطل را خوار ساختند. ✍ شرح حکمت: در ماجراى جنگ جمل، مردم به سه گروه تقسيم شدند: 🔸گروه اوّل: مؤمنان آگاه بودند كه بر بيعتى كه با امام (ع)كرده بودند ثابت قدم ماندند. 🔸گروه دوم: فريب خوردگانى بودند كه به تحريك طلحه، زبير، عايشه و معاويه مقابل حضرت ايستادند. 🔸گروه سوم: تعدادی بودند كه بی‌طرفی را برگزيدند و به گمان باطل، به احتياط عمل كردند؛ نه به ياران على (ع) پيوستند و نه دنبال طلحه و زبير به راه افتادند كه از جمله آنها «سعدبن ابى وقاص» و «عبدالله بن عمر» بودند. «حارث بن حوط» خدمت امام (ع) رسيد و اظهار داشت كه من باور نمی‌كنم لشكر جمل گمراه بوده‌اند. امام (ع) با گفتار حكيمانه خود درسى به او و افراد همفكرش دادند و فرمودند: سرچشمه اشتباه تو اين است كه به زيردست خود نگاه كرده‌ای؛ يعنى به افراد فرومايه و نادان، به پيمان‌شكنان و فتنه انگيزان؛ و به بالاى سرت، كه اشاره به خود آن حضرت و مهاجران و انصارى است كه در ركاب آن حضرت بودند، نگاه نكردى. سپس امام (ع) به اصلى كلى و مهم اشاره كرده و فرمودند: راه صحيح اين است كه اول حق را بشناسى و آن را معيار قرار دهى. هركس به سراغ آن آمد آن را خوب بدانى، خواه از افراد برجسته باشد يا از افراد ناشناخته. همچنين باطل را خوب بشناسى و بر اساس آن طرفداران باطل را شناسايى كنى، خواه از افراد برجسته باشند يا از مردم عادى. اشاره به اينكه تو نگاه به «طلحه» و «زبير» كردى كه از ياران پيامبر (ص) بودند و روزى در ركاب آن حضرت جهاد داشتند و همچنين به همسر پيغمبر (ص) عايشه، نگريستى و حق و باطل را بر معيار آنها قرار دادى، و اين اشتباه بزرگ توست. هنگامى كه «حارث» براى توجيه كار خود به كار «سعدبن ابى وقّاص» و«عبدالله بن عمر» اشاره كرد، حضرت در پاسخ او فرمود: اشتباه بزرگ آنها اين بود كه بى طرف ماندند؛ نه حق را انتخاب كردند و نه باطل را. بالاخره در ميان اين دو گروه حتماً يكى بر حق بود؛ خوب بود گروه حق را شناسايى و از آن دفاع می‌كردند. بنابراین منظور اين است كه آنها با سكوتشان در برابر اصحاب جمل و اهل شام، باطل را يارى كردند. همين جمله در حكمت ۱۸ به صورت ديگرى آمده كه هماهنگ‌تر با مقصود امام علیه السلام است. 🌺 لطفا حکمت ها را دنبال کنید انشالله با عمل به حکمت ها: مرام علی (ع) پر رونق تر از نام علی (ع) باشد. 💫 #اللّهم_عجل_لولیک_الفرج 🆔 @nahjolbalaghehvazendegi