هدایت شده از استاد فکر
علامه مصباح یزدی(رحمه الله علیه): «فَاْرَحْم عَبْدَكَ الجْاهِلَ وَجُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ اِحْسانِكَ اِنَّكَ جَوادٌ كَریمٌ؛ پروردگارا، بر این بنده نادان خود ترحّم نما و با فضل و احسانت بر او كرم كن، كه تو بسیار با جود و كرامتى» ( دعای افتتاح) اگر خوب دقت كنیم پى مى‌بریم كه نمازها و دعاهاى ما گناهى بیش نیست. این مطلب را با مثالى ساده بیان مى‌كنیم؛ فرض كنید پس از مدت‌ها كه از دوستى دور بوده ایم او را مى‌بینیم و قرار است ساعتى در كنار هم باشیم؛ ولى در هنگام ملاقات از او روى برگردانیم و به كار خود مشغول گردیم. چنین رفتارى چقدر توهین آمیز است! حال اگر كسى كه قصد ملاقات با او را داریم انسان بزرگى باشد این كار چقدر زشت تر و ناپسندتر است! عدم توجه مابه خدا در نماز و حضور قلب نداشتن، بسیار زشت تر و قبیح تر از چنین عملى است. ⚜️به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67