فضایل امیرالمؤمنین عليه السلام
امام علی (ع) می فرمایند: فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا وَ نَطَقْتُ حِينَ تَعْتَعُوا
امام علی علیه السلام می فرمایند:
💠آن زمان که ديگران به سستى گراييده بودند، من (براى دفاع از اسلام) قيام کردم
👌و آنگاه که همگى خود را پنهان کرده بودند، من آشکارا به ميدان آمدم
📢و آن روز که ديگران لب فروبسته بودند، من سخن گفتم.
. (خطبه 37 نهج البلاغه)
گرچه بعضى از شارحان نهج البلاغه جمله هاى آغاز اين خطبه را ناظر به حوادث عصر عثمان دانسته اند که امام بارها او را از کارهاى نادرستش نهى کرد، در حالى که ديگران سکوت اختيار کرده بودند، ولى لحن کلام مولا نشان مى دهد که ناظر به حوادث عصر پيامبر مخصوصاً آغاز اسلام است. در اين خطبه، امام (عليه السلام) به چند نکته اشاره مى کند:
نخست: اين که در آن زمان که ديگران سُست و ناتوان شدند، من دامن همّت به کمر زدم و قيام کردم و وظيفه خود را انجام دادم.
ديگر اين که، آن زمان که ديگران از ترس يا ضعف سر در لاک خود فرو برده بودند، من گردن کشيدم و دشمن را در همه جا زير نظر گرفتم.
سؤال: امام علی علیه السلام هنگامیکه همه در برابر اجرای احکام الهی سست شده بودند، چه اقدامی انجام دادند؟
الف: قیام فرمودند.
ب: سکوت نمودند.
منبع: کتاب پیام امام امیرالمؤمنین آیت الله مکارم شیرازی