خطبه 1_137 سلام خدا بر امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: 💠به خدا سوگند! آنان «طلحه و زبير و پيروانشان» نه منکری در کارهای من سراغ دارند که برابر آن بايستند، و نه ميان من و خودشان راه انصاف پيمودند. آنها حقّی را می طلبند که خود ترک کرده اند، و انتقام خونی را می خواهند که خود ريخته اند.[1] 👌اگر من در ريختن اين خون شريکشان بودم، آنها نيز از آن سهمی دارند، و اگر خودشان تنها اين خون را ريخته اند، بايد از خود انتقام بگيرند. اوّلين مرحله عدالت، آن که خود را محکوم کنند. ✅همانا آگاهی و حقيقت بينی، با من همراه است، نه حق را از خود پوشيده داشته ام و نه بر من پوشيده بود. همانا ناکثين (اصحاب جَمَل) گروهی سرکش و ستمگرند، خشم و کينه، و زهر عقرب،[2] و شبهاتی چون شب ظلمانی، در دل هايشان وجود دارد. درحالی که حقيقت پديدار و باطل ريشه کن شده، و زبانش از حرکت بر ضدّ حق، فرومانده است. 💠 به خدا سوگند! حوضی برايشان پُر از آب نمايم، که تنها خود بتوانم آبش را بيرون کشم، به گونه ای که از آب آن سيراب برنگردند، و پس از آن از هيچ گودالی آب ننوشند!. (يعنی نقشه ای برای آنان طرح کنم که راه فرار نداشته باشند.) 🌴📚