شرح حکمت 232
معنى اين عبارت اين است كه انسان #مالى را كه در راه خدا #انفاق مى كند هر چند، اندك باشد خداى تعالى پاداش او را فراوان خواهد داد. و دو دست،
عبارت است از دو نعمت. امام ميان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذاشته و از نعمت بنده به دست كوتاه تعبير نموده و از نعمت خدا به دست دراز. زيرا، نعمت خداوندى همواره چند برابر نعمت بنده است.
نعمت او اصل همه نعمتهاست و هر نعمت به او باز مى گردد و از او افاضه مى شود.