☘🍇☘🍇☘🍇☘🍇☘🍇 #نهج_البلاغه بخش نود و نهم خطبه ٧٠ (الشّكاية إلى الرسّول (صلى الله عليه وآله وسلم)): در سال ۴۰ و در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان که ضربت خودر فرمودند : 💠١- الشّكاية إلى الرسول (صلى الله عليه و آله و سلم) مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِي رَسُولُ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله) فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ فَقَالَ ادْعُ عَلَيْهِمْ فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي . 💠 ١- شکوه ها با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) همان گونه كه نشسته بودم، خواب چشمانم را ربود، رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) را ديدم، پس گفتم اى رسول خدا، از امّت تو چه تلخى ها ديدم و از لجبازى و دشمنى آنها چه كشيدم. پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) فرمود: نفرينشان كن. گفتم: خدا بهتر از آنان را به من بدهد، و به جاى من شخص بدى را بر آنها مسلّط گرداند.